“`html

เทรนด์ “Skip-Gen Living” วางแผนการเงินให้ปู่ย่าเลี้ยงหลาน

ปรากฏการณ์ “Skip-Gen Living” หรือครอบครัวข้ามรุ่น กำลังกลายเป็นโครงสร้างครัวเรือนที่พบเห็นได้มากขึ้นในสังคมสูงวัยของประเทศไทย ซึ่งส่งผลโดยตรงต่อการวางแผนชีวิตและการเงินของผู้สูงอายุที่ต้องรับบทบาทเป็นผู้ดูแลหลานอย่างเต็มตัว การทำความเข้าใจมิติต่างๆ ของเทรนด์นี้จึงมีความสำคัญอย่างยิ่ง

ประเด็นน่าสนใจเกี่ยวกับครอบครัวข้ามรุ่น

• นิยาม: Skip-Gen Living คือครัวเรือนที่ประกอบด้วยสมาชิกสองรุ่น คือรุ่นปู่ย่าตายายและรุ่นหลาน โดยไม่มีรุ่นพ่อแม่อาศัยอยู่ร่วมด้วย ทำให้ผู้สูงอายุเป็นผู้เลี้ยงดูหลัก
• ความท้าทายหลัก: ผู้สูงอายุต้องเผชิญกับภาระทางการเงินที่เพิ่มขึ้นจากค่าใช้จ่ายของหลาน ประกอบกับปัญหาสุขภาพที่อาจเกิดขึ้นตามวัย ซึ่งส่งผลต่อความมั่นคงในชีวิต
• ความจำเป็นในการวางแผนการเงิน: การบริหารจัดการรายรับรายจ่ายอย่างเป็นระบบ การเข้าถึงสวัสดิการภาครัฐ และการวางแผนประกันสุขภาพ เป็นหัวใจสำคัญในการสร้างความมั่นคงให้ครอบครัวรูปแบบนี้
• การสนับสนุนจากครอบครัว: การส่งเงินช่วยเหลืออย่างสม่ำเสมอจากรุ่นพ่อแม่ที่ไปทำงานต่างถิ่น ถือเป็นปัจจัยสำคัญในการแบ่งเบาภาระและสร้างเสถียรภาพทางการเงิน
• มิติทางสังคม: เทรนด์ “Skip-Gen Travel” หรือการท่องเที่ยวระหว่างปู่ย่ากับหลาน ช่วยเสริมสร้างความผูกพันและสร้างประสบการณ์ที่ดีร่วมกันระหว่างสองวัย

ทำความเข้าใจเทรนด์ “Skip-Gen Living” หรือครอบครัวข้ามรุ่น

ท่ามกลางการเปลี่ยนแปลงทางโครงสร้างประชากรและสังคม เศรษฐกิจที่ผลักดันให้คนวัยทำงานต้องย้ายถิ่นฐานเพื่อแสวงหาโอกาสที่ดีกว่า รูปแบบครอบครัวดั้งเดิมจึงมีการปรับเปลี่ยนตามไปด้วย หนึ่งในปรากฏการณ์ที่สะท้อนภาพดังกล่าวได้อย่างชัดเจนคือ **เทรนด์ “Skip-Gen Living” วางแผนการเงินให้ปู่ย่าเลี้ยงหลาน** ซึ่งหมายถึงสภาวะที่ปู่ย่าตายายต้องรับหน้าที่เป็นผู้เลี้ยงดูหลานโดยตรง โดยไม่มีพ่อแม่ของเด็กอาศัยอยู่ด้วยกันในครัวเรือนเดียวกัน สถานการณ์นี้ไม่เพียงแต่เปลี่ยนบทบาทของผู้สูงอายุจากผู้ที่ควรได้รับการดูแลในวัยเกษียณมาเป็นผู้ดูแลหลัก แต่ยังสร้างความท้าทายใหม่ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในด้านการเงินและสุขภาพ ซึ่งต้องการความเข้าใจและการวางแผนอย่างรอบคอบเพื่อสร้างความมั่นคงให้กับทุกชีวิตในครอบครัว

ปรากฏการณ์ครอบครัวข้ามรุ่นนี้เกิดขึ้นจากหลายปัจจัยซ้อนทับกัน โดยมีรากฐานมาจากการเปลี่ยนแปลงทางเศรษฐกิจและสังคมอย่างมีนัยสำคัญ ผู้ที่เกี่ยวข้องโดยตรงคือกลุ่มผู้สูงอายุ (ปู่ย่าตายาย) และกลุ่มเด็ก (หลาน) โดยมีรุ่นพ่อแม่เป็นตัวแปรสำคัญที่มักจะขาดหายไปจากสมการของครัวเรือนเนื่องด้วยเหตุผลด้านการทำงาน เหตุการณ์นี้มีความสำคัญอย่างยิ่งในสังคมสูงวัย (Aging Society) อย่างประเทศไทย ซึ่งจำนวนผู้สูงอายุมีแนวโน้มเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง การทำความเข้าใจพลวัตของครอบครัวรูปแบบนี้จึงเป็นสิ่งจำเป็น เพื่อให้สามารถออกแบบนโยบายและแนวทางการสนับสนุนที่ตอบโจทย์ความต้องการได้อย่างแท้จริง

นิยามและความหมายในบริบทสังคมไทย

ในทางสังคมวิทยา “Skip-Gen Living” หรือ “ครอบครัวข้ามรุ่น” หมายถึงโครงสร้างครัวเรือนที่ประกอบด้วยสมาชิกเพียงสองรุ่น คือ รุ่นปู่ย่าตายาย (Grandparent generation) และรุ่นหลาน (Grandchild generation) โดยข้ามรุ่นพ่อแม่ (Parent generation) ไป ลักษณะเด่นคือ ปู่ย่าตายายจะทำหน้าที่เป็นผู้ปกครองและผู้เลี้ยงดูหลัก (Primary Caregiver) รับผิดชอบการดูแลในชีวิตประจำวัน การศึกษา และการเจริญเติบโตของหลานอย่างเต็มรูปแบบ

สำหรับบริบทของประเทศไทย สถานการณ์ครัวเรือนข้ามรุ่นมักเกิดขึ้นบ่อยครั้งและมีความแตกต่างจากบางประเทศตะวันตก ในขณะที่ในสหรัฐอเมริกาอาจพบปรากฏการณ์ที่คนหนุ่มสาวเลือกกลับไปอาศัยกับปู่ย่าตายายเพื่อประหยัดค่าใช้จ่าย แต่ในไทยมีสาเหตุหลักมาจากการย้ายถิ่นฐานของคนในวัยแรงงาน พ่อแม่จำนวนมากจำเป็นต้องเดินทางไปทำงานในเมืองใหญ่หรือต่างจังหวัด ทิ้งลูกหลานไว้ให้อยู่ในความดูแลของปู่ย่าที่บ้านเกิด ซึ่งส่วนใหญ่แล้ว ปู่ย่าตายายก็มีความรัก ความผูกพัน และยินดีที่จะรับบทบาทนี้ด้วยความเต็มใจ อย่างไรก็ตาม ความเต็มใจดังกล่าวมักมาพร้อมกับความท้าทายใหญ่หลวง ทั้งในด้านฐานะทางการเงินที่อาจมีจำกัด และปัญหาสุขภาพที่ร่วงโรยไปตามวัย

ปัจจัยที่ทำให้ครอบครัวข้ามรุ่นเพิ่มขึ้น

การเพิ่มขึ้นของครัวเรือนข้ามรุ่นในสังคมไทยมีปัจจัยขับเคลื่อนที่สำคัญหลายประการ ดังนี้:

1. การย้ายถิ่นฐานเพื่อการทำงาน: การกระจุกตัวของแหล่งงานและโอกาสทางเศรษฐกิจในเขตเมือง ทำให้คนวัยทำงานจำนวนมากต้องออกจากภูมิลำเนา การนำบุตรหลานติดตามไปด้วยอาจมีข้อจำกัดด้านค่าครองชีพ ที่อยู่อาศัย และการหาผู้ดูแล ทำให้การฝากลูกไว้กับปู่ย่าเป็นทางเลือกที่เหมาะสมที่สุด
2. ปัญหาทางเศรษฐกิจ: ครอบครัวที่มีรายได้น้อยอาจไม่สามารถแบกรับค่าใช้จ่ายในการเลี้ยงดูบุตรในเมืองใหญ่ได้ การให้ปู่ย่าช่วยดูแลจึงเป็นวิธีลดภาระทางการเงิน แม้จะเป็นการผลักภาระไปให้ผู้สูงอายุก็ตาม
3. ความสัมพันธ์ในครอบครัวและวัฒนธรรม: สังคมไทยให้ความสำคัญกับความกตัญญูและความผูกพันในครอบครัว ปู่ย่าตายายมักมองว่าการเลี้ยงหลานเป็นหน้าที่และความสุขอย่างหนึ่ง และพร้อมที่จะเสียสละเพื่ออนาคตของลูกหลาน
4. ปัญหาทางสังคมอื่นๆ: ในบางกรณีอาจเกิดจากปัญหาครอบครัว เช่น การหย่าร้าง หรือการที่พ่อแม่ไม่พร้อมที่จะเลี้ยงดูบุตร ทำให้ปู่ย่าต้องก้าวเข้ามารับผิดชอบบทบาทนี้แทน

ปัจจัยเหล่านี้ล้วนส่งผลให้ “Skip-Gen Living” กลายเป็นภาพสะท้อนของโครงสร้างสังคมไทยยุคใหม่ที่ซับซ้อน และเรียกร้องให้เกิดการวางแผนเพื่อรับมือกับความท้าทายต่างๆ ที่ตามมา โดยเฉพาะอย่างยิ่งการวางแผนทางการเงินเพื่อสร้างความมั่นคงให้กับสมาชิกทุกคนในครอบครัว

ความท้าทายทางการเงินและสุขภาวะของปู่ย่าผู้เลี้ยงหลาน

แม้ว่าความรักและความผูกพันจะเป็นแรงผลักดันสำคัญที่ทำให้ปู่ย่าตายายยินดีรับหน้าที่ดูแลหลาน แต่ภาระที่ตามมานั้นมีน้ำหนักไม่น้อย โดยเฉพาะอย่างยิ่งความท้าทายด้านการเงินและสุขภาพ ซึ่งเป็นสองปัจจัยที่เกี่ยวพันกันอย่างแยกไม่ออกและส่งผลกระทบโดยตรงต่อคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุและพัฒนาการของหลานที่อยู่ในความดูแล

ภาระค่าใช้จ่ายที่เพิ่มขึ้นในวัยเกษียณ

วัยเกษียณควรเป็นช่วงเวลาแห่งการพักผ่อน แต่สำหรับปู่ย่าในครอบครัวข้ามรุ่น กลับเป็นช่วงเวลาที่ต้องเผชิญกับภาระค่าใช้จ่ายที่เพิ่มขึ้นอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ผู้สูงอายุส่วนใหญ่มีรายได้ที่จำกัดจากเบี้ยยังชีพ เงินออมส่วนตัว หรือเงินส่งเสียจากลูกหลาน ซึ่งบ่อยครั้งไม่เพียงพอต่อการดำรงชีพของตนเอง เมื่อต้องรับผิดชอบค่าใช้จ่ายของหลานเพิ่มเข้ามาอีกหนึ่งคน สถานการณ์ทางการเงินจึงตึงเครียดมากขึ้น

ค่าใช้จ่ายที่เพิ่มขึ้นครอบคลุมหลายด้าน ไม่ว่าจะเป็น:

• ค่าใช้จ่ายในชีวิตประจำวัน: ค่าอาหาร ค่าเสื้อผ้า ของใช้ส่วนตัวสำหรับเด็ก ซึ่งเป็นค่าใช้จ่ายพื้นฐานที่เกิดขึ้นทุกวัน
• ค่าใช้จ่ายด้านการศึกษา: ค่าเทอม อุปกรณ์การเรียน ค่ากิจกรรมต่างๆ ซึ่งเป็นค่าใช้จ่ายก้อนใหญ่และต่อเนื่อง
• ค่าใช้จ่ายด้านสุขภาพของหลาน: ค่ารักษาพยาบาลยามเจ็บป่วย ค่าวัคซีน ซึ่งเป็นสิ่งที่คาดเดาได้ยาก
• ค่าใช้จ่ายส่วนตัวของผู้สูงอายุ: นอกจากค่าใช้จ่ายของหลานแล้ว ปู่ย่าตายายยังมีค่าใช้จ่ายส่วนตัวและค่ารักษาพยาบาลของตนเอง ซึ่งมักจะเพิ่มสูงขึ้นตามวัย

ภาระทางเศรษฐกิจนี้ไม่เพียงแต่ส่งผลกระทบต่อความมั่นคงทางการเงิน แต่ยังบั่นทอนความมั่นคงทางจิตใจของผู้สูงอายุ ทำให้เกิดความวิตกกังวลเกี่ยวกับอนาคตของตนเองและหลานที่อยู่ในความดูแล

ผลกระทบต่อสุขภาพกายและสุขภาพจิตของผู้สูงอายุ

ความท้าทายทางการเงินมีความเชื่อมโยงโดยตรงกับสุขภาวะของผู้สูงอายุ การมีสถานะทางการเงินที่ไม่มั่นคงนำไปสู่ความเครียดและความวิตกกังวลเรื้อรัง ซึ่งส่งผลเสียต่อสุขภาพจิต นอกจากนี้ การเลี้ยงดูเด็กเล็กในวัยที่ร่างกายเสื่อมถอยยังเป็นภาระหนักทางกายภาพอีกด้วย

ผลกระทบด้านสุขภาพสามารถแบ่งออกได้เป็น 2 ส่วนหลัก:

1. สุขภาพกาย: การอุ้มเด็ก การวิ่งไล่จับ หรือการอดนอนเพื่อดูแลหลานยามเจ็บป่วย ล้วนเป็นกิจกรรมที่ต้องใช้พลังงานสูงและอาจเกินกำลังของผู้สูงอายุ ทำให้เกิดอาการปวดเมื่อย อ่อนเพลีย และเพิ่มความเสี่ยงต่อการเกิดอุบัติเหตุ เช่น การหกล้ม นอกจากนี้ ผู้สูงอายุบางรายอาจละเลยการดูแลสุขภาพของตนเอง เพราะต้องทุ่มเทเวลาและเงินไปกับการดูแลหลานก่อน
2. สุขภาพจิต: ช่องว่างระหว่างวัย (Generation Gap) อาจทำให้เกิดความไม่เข้าใจกันระหว่างปู่ย่ากับหลาน นำไปสู่ความขัดแย้งและความเครียดได้ ประกอบกับความกังวลเรื่องการเงิน และความรู้สึกโดดเดี่ยวจากการที่ต้องรับผิดชอบภาระเพียงลำพัง อาจนำไปสู่ภาวะซึมเศร้าหรือปัญหาสุขภาพจิตอื่นๆ ได้ สุขภาพของผู้ดูแลจึงเป็นปัจจัยสำคัญอย่างยิ่ง เพราะหากปู่ย่าล้มป่วยลง ก็จะส่งผลกระทบเป็นวงกว้างต่อชีวิตของหลานทันที

ดังนั้น การตระหนักถึงความท้าทายเหล่านี้และแสวงหาแนวทางการวางแผนที่เหมาะสมจึงเป็นสิ่งจำเป็นเร่งด่วน เพื่อให้ครอบครัวข้ามรุ่นสามารถดำเนินต่อไปได้อย่างมีความสุขและมั่นคง

กลยุทธ์การวางแผนการเงินเพื่ออนาคตที่มั่นคงของครอบครัวข้ามรุ่น

การเผชิญหน้ากับความท้าทายทางการเงินในครอบครัวข้ามรุ่นจำเป็นต้องอาศัยการวางแผนอย่างเป็นระบบและรอบด้าน โดยผสมผสานทั้งการจัดการการเงินส่วนบุคคล การพึ่งพิงกลไกสนับสนุนจากภาครัฐ และความร่วมมือจากสมาชิกในครอบครัว เพื่อสร้างเครือข่ายความปลอดภัยทางการเงินที่แข็งแกร่งสำหรับทั้งผู้สูงอายุและหลาน

การจัดทำงบประมาณและการบริหารเงินสดอย่างมีประสิทธิภาพ

ขั้นตอนแรกและสำคัญที่สุดคือการบริหารจัดการเงินที่มีอยู่อย่างจำกัดให้เกิดประโยชน์สูงสุด การจัดทำงบประมาณรายรับ-รายจ่ายเป็นเครื่องมือพื้นฐานที่จะช่วยให้เห็นภาพรวมทางการเงินได้อย่างชัดเจน

• การบันทึกรายรับ: รวบรวมแหล่งรายได้ทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็นเบี้ยยังชีพผู้สูงอายุ เงินที่ลูกหลานส่งให้ หรือรายได้อื่นๆ (ถ้ามี)
• การจำแนกรายจ่าย: แบ่งค่าใช้จ่ายออกเป็นหมวดหมู่ที่ชัดเจน เช่น ค่าอาหาร, ค่าเล่าเรียนหลาน, ค่ารักษาพยาบาล (ของตนเองและหลาน), ค่าสาธารณูปโภค และค่าใช้จ่ายส่วนตัว ควรแยกค่าใช้จ่ายของหลานออกจากค่าใช้จ่ายส่วนตัวเพื่อให้เห็นสัดส่วนที่แท้จริง
• การจัดลำดับความสำคัญ: เมื่อเห็นภาพรวมแล้ว ให้จัดลำดับความสำคัญของค่าใช้จ่าย โดยให้ความสำคัญกับรายการที่จำเป็นก่อน เช่น อาหาร การศึกษา และสุขภาพ และพิจารณาลดค่าใช้จ่ายที่ไม่จำเป็นลง
• การวางแผนเงินสำรองฉุกเฉิน: แม้จะเป็นเรื่องยาก แต่การพยายามเก็บออมเงินส่วนหนึ่งไว้สำหรับเหตุการณ์ไม่คาดฝัน เช่น การเจ็บป่วยกะทันหัน เป็นสิ่งสำคัญอย่างยิ่งในการป้องกันการก่อหนี้สิน

การพึ่งพาสวัสดิการจากภาครัฐและบทบาทของนโยบาย

หน่วยงานภาครัฐมีบทบาทสำคัญในการสนับสนุนครอบครัวข้ามรุ่น การเข้าถึงสวัสดิการที่มีอยู่จึงเป็นอีกหนึ่งช่องทางในการแบ่งเบาภาระทางการเงิน สวัสดิการที่เกี่ยวข้องอาจรวมถึง:

• เบี้ยยังชีพผู้สูงอายุ: เป็นแหล่งรายได้พื้นฐานที่ผู้สูงอายุทุกคนพึงได้รับ
• เงินอุดหนุนเพื่อการเลี้ยงดูเด็กแรกเกิด: สำหรับหลานที่อยู่ในเกณฑ์อายุที่กำหนด
• สิทธิการรักษาพยาบาล: เช่น บัตรทอง หรือสิทธิประกันสุขภาพถ้วนหน้า ซึ่งช่วยลดภาระค่ารักษาพยาบาลได้มาก

ในเชิงนโยบาย ภาครัฐควรพิจารณาให้การสนับสนุนเพิ่มเติมแก่ครัวเรือนข้ามรุ่นโดยเฉพาะ เนื่องจากเป็นกลุ่มที่มีความเปราะบางสูง อาจอยู่ในรูปแบบของเงินช่วยเหลือพิเศษสำหรับผู้สูงอายุที่ต้องรับภาระเลี้ยงดูหลาน หรือการจัดตั้งศูนย์ดูแลเด็กในชุมชนเพื่อให้ผู้สูงอายุได้มีเวลาพักผ่อน การมีนโยบายที่ตรงจุดจะช่วยแก้ปัญหาได้อย่างยั่งยืนมากขึ้น

ความสำคัญของการสนับสนุนทางการเงินจากรุ่นลูก

การส่งเงินช่วยเหลือจากพ่อแม่ของเด็กที่ไปทำงานต่างถิ่นถือเป็นเส้นเลือดใหญ่ที่หล่อเลี้ยงครอบครัวข้ามรุ่น ความรับผิดชอบของรุ่นลูกจึงเป็นส่วนประกอบที่ขาดไม่ได้ในการวางแผนการเงิน เพื่อให้การสนับสนุนเป็นไปอย่างมีประสิทธิภาพและยั่งยืน ควรมีการสื่อสารและตกลงกันอย่างชัดเจน เช่น การกำหนดจำนวนเงินที่จะส่งให้ในแต่ละเดือน และการส่งอย่างสม่ำเสมอ เพื่อให้ปู่ย่าสามารถวางแผนการใช้จ่ายล่วงหน้าได้ การสนับสนุนนี้ไม่เพียงแต่เป็นการแสดงความกตัญญู แต่ยังเป็นหน้าที่ความรับผิดชอบต่อบุตรของตนเองและบุพการี

การวางแผนประกันภัยเพื่อบริหารความเสี่ยงด้านสุขภาพ

สุขภาพของผู้สูงอายุคือเสาหลักของครอบครัวข้ามรุ่น หากผู้ดูแลล้มป่วยลง จะส่งผลกระทบต่อการดูแลหลานอย่างรุนแรง ดังนั้น การบริหารความเสี่ยงด้านสุขภาพจึงมีความสำคัญอย่างยิ่ง การวางแผนทำประกันสุขภาพหรือประกันอุบัติเหตุสำหรับผู้สูงอายุ (หากสามารถทำได้) ถือเป็นการลงทุนที่คุ้มค่า เพราะจะช่วยลดภาระค่าใช้จ่ายในการรักษาพยาบาลที่อาจสูงเกินกว่าจะรับไหว และช่วยให้เข้าถึงการรักษาที่มีคุณภาพมากขึ้น การมีหลักประกันด้านสุขภาพจะช่วยลดความวิตกกังวล และทำให้ผู้สูงอายุสามารถทุ่มเทให้กับการดูแลหลานได้อย่างเต็มที่และสบายใจยิ่งขึ้น

“Skip-Gen Travel”: การเดินทางข้ามรุ่นเพื่อกระชับความสัมพันธ์

นอกเหนือจากมิติของการวางแผนการเงินและความท้าทายในชีวิตประจำวันแล้ว ยังมีอีกหนึ่งเทรนด์ที่น่าสนใจซึ่งเกิดขึ้นควบคู่กับปรากฏการณ์ครอบครัวข้ามรุ่น นั่นคือ “Skip-Gen Travel” หรือการท่องเที่ยวแบบข้ามรุ่น ที่ปู่ย่าตายายและหลานเดินทางท่องเที่ยวด้วยกันโดยไม่มีรุ่นพ่อแม่ร่วมทริปด้วย เทรนด์นี้ไม่เพียงแต่เป็นกิจกรรมเพื่อการพักผ่อน แต่ยังเป็นเครื่องมือสำคัญในการสร้างและกระชับความสัมพันธ์ระหว่างสองวัยให้แน่นแฟ้นยิ่งขึ้น

ความหมายและประโยชน์ของการท่องเที่ยวแบบปู่ย่าหลาน

Skip-Gen Travel คือรูปแบบการเดินทางที่ออกแบบมาเพื่อให้ปู่ย่าตายายได้ใช้เวลาคุณภาพกับหลานๆ อย่างเต็มที่ การไม่มีรุ่นพ่อแม่เป็นตัวกลาง ทำให้เกิดพื้นที่สำหรับการสื่อสารและการสร้างความผูกพันโดยตรงระหว่างสองรุ่น ซึ่งมีประโยชน์ในหลายมิติ:

• เสริมสร้างความสัมพันธ์ที่พิเศษ: การได้ผจญภัยและสร้างประสบการณ์ใหม่ๆ ร่วมกัน ช่วยทลายกำแพงของช่องว่างระหว่างวัย ทำให้ปู่ย่าและหลานเข้าใจกันและกันมากขึ้น
• เปิดโอกาสให้พ่อแม่ได้พักผ่อน: ในขณะที่ปู่ย่าหลานเดินทางท่องเที่ยว รุ่นพ่อแม่ก็จะได้มีเวลาพักผ่อนหรือจัดการภารกิจส่วนตัว ซึ่งเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับสุขภาวะของคนวัยทำงาน
• ส่งเสริมการเรียนรู้ข้ามวัฒนธรรมและประสบการณ์: ปู่ย่าสามารถแบ่งปันเรื่องราวในอดีต วัฒนธรรม และภูมิปัญญาให้กับหลานได้โดยตรง ในขณะเดียวกัน ก็ได้เรียนรู้มุมมองและเทคโนโลยีใหม่ๆ จากรุ่นหลาน
• สร้างความทรงจำอันล้ำค่า: ช่วงเวลาที่ได้ใช้ร่วมกันในการเดินทางจะกลายเป็นความทรงจำที่ดี ซึ่งมีความสำคัญอย่างยิ่งต่อพัฒนาการทางอารมณ์ของเด็กและความสุขของผู้สูงอายุ

สร้างความทรงจำและส่งต่อประสบการณ์ล้ำค่า

การเดินทางในรูปแบบ Skip-Gen Travel เปิดโอกาสให้ปู่ย่าได้ส่งต่อเรื่องราวและประสบการณ์ชีวิตที่สั่งสมมาอย่างยาวนานให้กับหลานในบรรยากาศที่ผ่อนคลายและเป็นธรรมชาติ ไม่ว่าจะเป็นการเล่านิทานพื้นบ้าน การสอนทำอาหารแบบดั้งเดิม หรือการพาไปเยี่ยมชมสถานที่ที่มีความสำคัญทางประวัติศาสตร์ สิ่งเหล่านี้คือการเรียนรู้นอกห้องเรียนที่ไม่สามารถหาได้จากที่ไหน

ในขณะเดียวกัน การเดินทางยังช่วยเติมเต็มชีวิตชีวาให้กับผู้สูงอายุ การได้เห็นรอยยิ้มและความตื่นเต้นของหลานๆ เป็นเหมือนพลังบวกที่ช่วยลดความเครียดและความเหนื่อยล้าจากการทำหน้าที่ผู้ดูแลในชีวิตประจำวัน เทรนด์นี้จึงเป็นมากกว่าการท่องเที่ยว แต่เป็นการลงทุนทางอารมณ์ที่สร้างผลตอบแทนอันล้ำค่าให้กับความสัมพันธ์ในครอบครัวข้ามรุ่น