เมื่อ National Portrait Gallery เปิดให้สาธารณชนเข้าชมในลอนดอนเมื่อวันพฤหัสบดี นับเป็นครั้งแรกในรอบ 3 ปีที่เปิดให้เข้าชม เปิดอย่างเป็นทางการอีกครั้งโดยผู้มีพระคุณ เจ้าหญิงแคทเธอรีนแห่งเวลส์ เมื่อวันอังคารที่ผ่านมา แกลเลอรีเรือธงซึ่งอ้างว่าเป็นที่เก็บ “คอลเลกชันภาพบุคคลที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลก ซึ่งครอบคลุมระยะเวลาหกศตวรรษ” ถูกปิดเพื่อให้มี “การเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ที่สุดของ สร้างตั้งแต่ปี 1896” – เมื่อเปิดทำการครั้งแรก
การปรับปรุงใหม่ของแกลเลอรีมูลค่า 41 ล้านปอนด์ (52 ล้านเหรียญสหรัฐ) รวมถึงการเปลี่ยนแปลงทางสถาปัตยกรรมโดย Jamie Fobert Architects และ Purcell เช่น ทางเข้าหลักที่เข้าถึงได้มากขึ้น และเพิ่มแสงธรรมชาติในพื้นที่แกลเลอรีหลายแห่ง มีการจัดเรียงคอลเลคชันตามลำดับเวลาใหม่เพื่อนำผู้เข้าชม “เดินทางผ่านประวัติศาสตร์ ตั้งแต่ยุคกลางจนถึงปัจจุบัน บอกเล่าประวัติศาสตร์ของสหราชอาณาจักรผ่านภาพบุคคล” แกลเลอรีกล่าวในการแถลงข่าว
การปรับปรุงใหม่ยังเป็นการนำคอลเลกชันให้ทันกับอังกฤษสมัยใหม่ แกลเลอรีกล่าวว่าความคิดเห็นของผู้ชมขอให้ดีกว่านี้ “นำเสนอภาพรวมและพลวัตของผู้คนที่มีส่วนร่วมในประวัติศาสตร์อันยาวนานของสหราชอาณาจักร” แถลงการณ์ที่มาพร้อมกับการเปิดใหม่ระบุว่า 48% ของภาพบุคคลในหอศิลป์ในศตวรรษที่ 20 และ 21 เป็นภาพของผู้หญิงในขณะนี้ เพิ่มขึ้นจาก 35% และ 11% ของภาพบุคคลทั้งหมดที่จัดแสดงในวันนี้เป็นภาพของผู้คนจากชุมชนชนกลุ่มน้อย เพิ่มขึ้นจาก 3%
คอลเลกชันร่วมสมัยใน Mary Weston Gallery ที่ NPG ลอนดอน ภาพจาก: David Parry
ในส่วนหนึ่งของการผลักดันนี้ แกลเลอรีชี้ให้เห็นถึงงานที่ได้รับ การว่าจ้าง และการยืมงานศิลปะเพื่อนำเสนอผู้คนและเรื่องราวที่หลากหลายมากขึ้น ศิลปิน Tracey Emin ได้รับหน้าที่ให้คิดใหม่เกี่ยวกับประตูหน้าของอาคารใหม่ โดยใช้แผ่นทองสัมฤทธิ์นูนต่ำ 45 แผ่นที่แสดงถึง “ผู้หญิงทุกคน ตลอดช่วงเวลา” ตามรายงานของแกลเลอรี
นอกจากนี้ยังดึงดูดความสนใจไปที่ผลงานต่างๆ เช่น ภาพยนตร์ของผู้กำกับชาวอังกฤษ Sam Taylor Johnson เรื่องการนอนหลับของ David Beckham และภาพเหมือนของนักเขียนชาวอังกฤษ Zadie Smith โดยศิลปินชาวอเมริกันเชื้อสายไนจีเรีย Toyin Ojih Odutola, Sir Michael Eavis ผู้ก่อตั้ง Glastonbury โดย Peter Blake ศิลปินป๊อปชาวอังกฤษ และวันที่ 19- นักคณิตศาสตร์และผู้บุกเบิกคอมพิวเตอร์ในศตวรรษที่ Ada Lovelace โดย Margaret Sarah Carpenter จิตรกรชาวอังกฤษในศตวรรษที่ 19
หอศิลป์ภาพเหมือนแห่งชาติเปิดอย่างเป็นทางการโดยแคทเธอรีน เจ้าหญิงแห่งเวลส์ ยืนอยู่หน้าภาพเหมือนของไม (โอไม) ของโจชัว เรย์โนลด์ส ภาพจาก: Getty Images
ภาพปะติดของผู้หญิงที่มีชื่อเสียงเป็นเวทีกลาง
ศิลปินแม่และลูกสาว Jann Haworth และ Liberty Blake ยังได้รับมอบหมายจากแกลเลอรีร่วมกับ Chanel Culture Fund เพื่อสร้างภาพจิตรกรรมฝาผนังยาว 28 ฟุตที่เรียกว่า “Work In Progress” ซึ่งประกอบด้วยสตรี 130 คนที่มีอิทธิพลต่อประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมอังกฤษตั้งแต่ศตวรรษแรกจนถึงยุคปัจจุบัน รวมถึงราชินี Boudicca แห่งเซลติกโบราณและราชินีแห่งยุคทิวดอร์ Elizabeth I นักวิชาการ Mary Beard นักเขียน Beatrix Potter และ Agatha Christie และ นิโคลา อดัมส์ อดีตนักมวยโอลิมปิก Work In Progress ติดตั้งอยู่ติดกับโถงขายตั๋วแห่งใหม่ของแกลเลอรี โดยมีสไตล์ที่คล้ายคลึงกับปกอัลบั้ม “Lonely Hearts Club Band” ของ The Beatles วง Sgt Pepper ซึ่ง Haworth ร่วมสร้างในปี 1967
“มันเหมือนกับงานเลี้ยงต้อนรับเครื่องดื่มในฝัน” เบลคอธิบาย “ฉันมักจะนึกภาพคนเหล่านี้อยู่ในห้องด้วยกันในเวลาเดียวกัน ความสัมพันธ์ของพวกเขา บทสนทนาที่พวกเขาจะมี”
งานชิ้นนี้เริ่มต้นขึ้นในช่วงการระบาดของโควิด-19 ผ่านชุดเวิร์กช็อปที่นำโดย Haworth และ Blake โดยร่วมมือกับวิทยาลัยและกลุ่มชุมชนทั่วสหราชอาณาจักรร่วมกับศิลปินมืออาชีพ 14 คน ผู้เข้าร่วมสร้างภาพเหมือนของผู้หญิงที่ตนเลือกด้วยสีอะครีลิกและกระดาษ จากนั้น Blake นำมาปะติด จัดเรียง และจัดเรียงใหม่อย่างพิถีพิถันเพื่อสร้างภาพเดียวจากกระดานเจ็ดแผ่น
“การฉลุเป็นกระบวนการที่ยอดเยี่ยมสำหรับมือสมัครเล่นในการทำงาน เพราะมันมีขอบเขต” เบลคกล่าว “มันไม่เหมือนกับการยื่นดินสอและกระดาษให้ใครสักคนแล้วพูดว่า ‘ไปกันเถอะ‘ มันมีอยู่ในนั้น แต่ในนั้นมีอิสระมากมายอย่างไม่น่าเชื่อ”
งานนี้เฉลิมฉลองความสำเร็จของผู้หญิง 130 คนตั้งแต่สมัยโบราณจนถึงปัจจุบัน ภาพจาก: National Portrait Gallery
https://kdc-x.com/ “เรายังคงสงสัยว่าคณะกรรมาธิการเกิดขึ้นได้อย่างไร” ทั้งคู่ซึ่งประจำอยู่ในซอลต์เลกซิตีบอกกับซีเอ็นเอ็นในวันที่พิพิธภัณฑ์เปิดทำการอีกครั้ง “ดีใจ แต่ตกใจ เหตุใด National Portrait Gallery จึงให้คำมั่นที่จะรับผลงานชิ้นนี้ ซึ่งพวกเขาจะไม่ได้เห็นจนกว่าจะเสร็จสิ้น ซึ่ง 90% สร้างสรรค์โดยผู้ที่ไม่ใช่ศิลปิน เป็นแนวคิดของสตรีทอาร์ตและการฉลุที่ดูเรียบง่าย ไม่ฉูดฉาด เรายังไม่สามารถเชื่อได้จริงๆ”
โครงร่างที่ไม่ระบุตัวตนยังรวมอยู่ในแผงที่เจ็ด เพื่อให้ผู้ชมพิจารณาเพิ่มทางเลือกของตนเองลงในภาพจิตรกรรมฝาผนัง “ภาพจิตรกรรมฝาผนังอาจกล่าวได้ว่าเป็นคำถาม หรืออาจเป็นชุดคำถามก็ได้ ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร หล่อนทำอะไร” Haworth บอก National Portrait Gallery เกี่ยวกับรูป “คุณจะเฉลิมฉลองความสำเร็จของผู้หญิงได้อย่างไร ในเมื่อคุณรู้ว่ายิ่งมอง ยิ่งค้นพบ และคุณจะต้องตอบคำถามนี้ว่า ‘ทำไมไม่มี X อยู่บนภาพจิตรกรรมฝาผนังนี้‘ นั่นคือสิ่งที่ ‘งาน ภาพจิตรกรรมฝาผนังของ In Progress ถามว่าทำไมจึงมีภาพเงาว่างเปล่าให้ผู้ชมเพิ่มทางเลือกของตนเอง”
Tracey Emin ศิลปินชาวอังกฤษได้ออกแบบแผงประตูทองสัมฤทธิ์ของสถาบัน โดยมีรูปภาพ 45 รูปของ “ผู้หญิงทุกคน ตลอดเวลา”
แกลเลอรี่ของผู้คนเพื่อผู้คน
แม้ว่าปฏิกิริยาของสาธารณชนและสื่อส่วนใหญ่ต่อความพยายามในการปรับปรุงให้ทันสมัยของแกลเลอรีจะเป็นไปในเชิงบวกอย่างท่วมท้น แต่ก็ไม่ใช่ทุกคนที่เห็นด้วย นักวิจารณ์ศิลปะบางคนดูถูกงานซ้ำของแกลเลอรี โดยโจนาธาน โจนส์จากเดอะการ์เดียนเรียกมันว่า “งานเลี้ยงค็อกเทลแบบเดิมๆ” บทวิจารณ์ของเขาเริ่มต้นขึ้น: “หอศิลป์จิตรกรรมภาพเหมือนแห่งชาติปิดทำการมาสามปีแล้ว ฉันอยากจะบอกว่าฉันพลาดไปแล้ว”
ในแถลงการณ์เปิดตัว Nicholas Cullinan ผู้อำนวยการแกลเลอรีกล่าวว่า “การเข้าซื้อกิจการและค่าคอมมิชชั่นใหม่จำนวนมากในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาได้เปลี่ยนทั้งขอบเขตและคุณภาพของภาพบุคคลที่เรามีบนผนังของเรา” และเสริมว่า “การเปลี่ยนแปลง” จะช่วยให้พื้นที่นี้ “กลายเป็นแกลเลอรีของผู้คนอย่างแท้จริง สำหรับผู้คน และมีชีวิตชีวาและมีชีวิตชีวามากกว่าที่เคยเป็นมา”
Haworth กล่าวว่า “แต่ละขั้นตอนที่แกลเลอรีใช้ไปสู่การอยู่ในช่วงเวลานั้นเป็นสิ่งที่ดี “มักจะมียามสูงอายุที่ชอบความฟุ้งซ่านของมัน และคนรุ่นใหม่ที่ไม่สนใจเรื่องนั้นน้อยลง คุณจะไม่รองรับทั้งสองอย่าง แต่การ rehang นั้นยอดเยี่ยม และมันทำอย่างระมัดระวังโดยคนที่รักงานนี้และเชี่ยวชาญในประวัติศาสตร์ศิลปะ”
ที่มา edition.cnn.com