ในอดีตโรงเรียนในกลุ่มไอวีลีกก็ถือเป็นสถานที่จัดแฟชั่นชั้นสูงเช่นกัน อย่างไรก็ตาม ในปัจจุบัน หลายคนอาจมองว่าสไตล์ไอวีลีกเป็นเพียงแนวแฟชั่นที่เป็นทางการ หรืออย่างน้อยก็ต้องเป็นแนวที่ “ดูสมาร์ทและเฉียบขาด”
Ivy League เป็นการรวมมหาวิทยาลัยเอกชน 8 แห่ง ที่ถือเป็นสถาบันการศึกษาระดับอุดมศึกษาที่เป็นที่ต้องการระดับท็อปของสหรัฐฯ และทั่วโลก โดยมหาวิทยาลัยใน Ivy League จะอยู่ในฝั่งตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศ และต่างมีกระบวนการคัดเลือกผู้เข้าศึกษาที่มีความเป็นเลิศทางวิชาการ และยากลำดับต้นๆ ของโลก รวมถึงมีศิษย์เก่าที่มีชื่อเสียงมากมาย ทั้งในระดับผู้นำโลก และเจ้าของกิจการทั่วโลกด้วย
อย่างไรก็ตาม เป็นเรื่องแปลกประหลาดที่เมื่อสไตล์ไอวีลีกนี้เริ่มได้รับความนิยมอย่างแท้จริงและปรากฏชัดขึ้นในช่วงทศวรรษปี 1950 และ 1960 ก็เกิดจากความปรารถนาของนักเรียนที่จะหลีกหนีจากการตัดเย็บแบบอังกฤษดั้งเดิมโดยให้เครื่องแบบมหาวิทยาลัยของตนดูลำลอง
เป็นวิธีการผสมผสานสิ่งเก่ากับสิ่งใหม่ในขณะนั้น และสุนทรียศาสตร์ที่ได้ออกมาซึ่งเต็มไปด้วยเสื้อเบลเซอร์ เสื้อเชิ้ตแบบอ็อกซ์ฟอร์ด กางเกงชิโน่สีกรมท่า รองเท้าโลฟเฟอร์ และอื่นๆ อีกมากมาย ได้รับการยอมรับและนิยมนำมาใช้อย่างต่อเนื่องจนถึงปัจจุบัน
ภาพจาก: www.mings.hk
ส่วนหนึ่งของเสน่ห์อยู่ที่ความเกี่ยวข้องกับชนชั้นสูงที่ร่ำรวยในอเมริกา สำหรับคนอื่นๆ เสน่ห์นี้เป็นเพียงการสวมใส่เสื้อผ้าลำลองที่ดูดี มีสไตล์ และทันสมัย นักเรียน นักดนตรี และแม้แต่ประธานาธิบดีก็สวมใส่เสื้อผ้าแบบนี้
การอ่านบทความเกี่ยวกับแฟชั่นของผู้ชายหรือท่องเว็บไซต์ที่พูดถึงการแต่งตัวของผู้ชายโดยไม่พบการกล่าวถึงกลุ่มมหาวิทยาลัยไอวีลีกนั้นเป็นเรื่องยาก แต่มหาวิทยาลัยไอวีลีกคืออะไร และรูปลักษณ์ของชายหนุ่มจากครอบครัวดีๆ ที่เรียนในชมรมปิดของมหาวิทยาลัยมีอิทธิพลต่อรูปลักษณ์ของผู้ชายมาหลายทศวรรษอย่างไร
“สำหรับผู้ชายที่ใส่ใจในสไตล์ของตัวเอง จุดสังเกตถือเป็นสิ่งสำคัญ ไม่ว่าคุณจะตัดสินใจยึดมั่นกับจุดเหล่านั้น แตกแขนงออกไปจากจุดเหล่านั้น หรือแม้แต่รวมจุดเหล่านั้นเข้าด้วยกันก็ตาม”
สำหรับผู้ชายที่ใส่ใจในสไตล์ของตัวเอง เกณฑ์มาตรฐานถือเป็นเรื่องสำคัญ ไม่ว่าคุณจะตัดสินใจยึดมั่นในสิ่งเหล่านี้ เลิกใช้สิ่งเหล่านี้ หรือแม้แต่ผสมผสานสิ่งเหล่านี้เข้าด้วยกัน เช่นเดียวกับชุดสูทหรือชุดกีฬา สไตล์ไอวีลีกก็เป็นหนึ่งในเกณฑ์มาตรฐานเหล่านี้
ภาพจาก: www.newyorker.com
สไตล์นี้ถือกำเนิดมาจากชนชั้นทางสังคม: นักศึกษาจากมหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงที่สุดของอเมริกา ในตอนแรก Ivy League ได้กำหนดให้มีคลับปิดซึ่งประกอบด้วยมหาวิทยาลัย 8 แห่ง (ฮาร์วาร์ด เยล พรินซ์ตัน เพนซิลเวเนีย โคลัมเบีย ดาร์ทเมาท์ บราวน์ และคอร์เนลล์) ซึ่งทั้งหมดตั้งอยู่บนชายฝั่งตะวันออกเฉียงเหนือของสหรัฐอเมริกา และเป็นสถานที่ที่นักศึกษาที่ร่ำรวยที่สุดในประเทศศึกษาเล่าเรียนมานานหลายศตวรรษ ดังนั้นจึงมีกรอบครอบครัว ศีลธรรม และการแต่งกาย เช่นเดียวกับชนชั้นกลางระดับบนของอเมริกา
โรงเรียนส่วนใหญ่มีกฎการแต่งกาย ในกฎ 20 ข้อของเยล ระบุว่าต้อง “ใส่เสื้อเบลเซอร์และเน็คไท” หรือ “กางเกงต้องเป็นผ้าอะไรก็ได้ แต่ต้องไม่รัดรูป” จนกระทั่งถึงช่วงทศวรรษ 1960/1970 ชุดสูทยังคงเป็นกฎสำหรับผู้ชาย และความรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้ก็ถูกถ่ายทอดไปยังเด็กชายโดยเฉพาะในครอบครัวที่ร่ำรวย เสื้อผ้าเองก็ถูกส่งต่อจากรุ่นสู่รุ่นและถูกมองว่าเป็นตราบาปของการมีชีวิตหลายช่วงเช่นนี้
สิ่งที่น่าสนใจเกี่ยวกับสไตล์ของนักศึกษาไอวีลีกในช่วงทศวรรษ 1930 ถึง 1960 ก็คือความสบายๆ และอิสระที่พวกเขาใช้กรอบต่างๆ เพื่อสร้างรูปร่างที่ไม่เคยเปลี่ยนแปลงเลย เสื้อสเวตเตอร์คอกลมที่แปลงร่างเป็นเสื้อยืด แจ็คเก็ตหรือเสื้อกันฝนที่สวมทับเสื้อเชิ้ตอ็อกซ์ฟอร์ด ถุงเท้าสีขาวที่สวมทับรองเท้าโมคาซินเก่าๆ… เช่นเดียวกับนักศึกษาคนอื่นๆ พวกเขาปลดปล่อยตัวเองจากสไตล์ของพ่อแม่
ผ้าชิโน (Chino)
ภาพจาก: shapingnewtomorrow.com
กางเกงเหล่านี้เป็นกางเกงที่ใส่กันมากที่สุดในมหาวิทยาลัยในยุคทองของ Ivy League สีขาว ครีม ทราย น้ำเงินกรมท่า ดูเป็นทางการมากกว่ายีนส์ แทบจะทำลายไม่ได้ คุณลักษณะแบบทหารในอดีตนี้ได้รับการนำมาใช้และหวงแหนโดยเด็กหนุ่มจากชนชั้นกลางที่ใช้ชีวิตนักศึกษาที่เงินไม่ไหลเวียนอย่างอิสระ ทรงกางเกงจะเปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลา โดยในช่วงปี 1930 และ 1940 กางเกงจะกว้างขึ้น และจะสั้นลงในช่วงปี 1960 และจะเผยให้เห็นถุงเท้าหรือข้อเท้าในฤดูร้อน เมื่อกางเกงสึกหรอมากเกินไป กางเกงก็จะกลายมาเป็นกางเกงขาสั้นในที่สุด
เสื้อเชิ้ตอ๊อกฟอร์ด (Oxford shirt)
ภาพจาก: www.facebook.com/Sunspel
เสื้อเชิ้ตแบบติดกระดุม เสื้อเชิ้ตแบบอเมริกันคลาสสิกนี้คิดค้นขึ้นเมื่อต้นศตวรรษที่ 20 โดยนำปกคอโปโล (แบบติดกระดุม) มาต่อเข้ากับเสื้อเชิ้ตแบบอ็อกซ์ฟอร์ด เสื้อเชิ้ตแบบนี้ได้รับความนิยมในทุกสีสันทั้งในหมู่นักเรียนและครู โดยสวมคู่กับเนคไทหรือสวมทับด้วยเสื้อสเวตเตอร์เชตแลนด์ เสื้อเชิ้ตแบบนี้ยังมีชื่อเรียกเฉพาะในมหาวิทยาลัยว่า OCBD (สำหรับ Oxford Cloth Button Down)
“งานเลี้ยงค็อกเทลของ Ivy League เป็นผลมาจากการผสมผสานเสื้อผ้าคุณภาพดีและความเต็มใจที่จะสวมใส่ในแบบฉบับของตัวเอง”
เสื้อฮู้ด (Hoodie)
ภาพจาก: www.richwierdo.com
เสื้อฮู้ดถือกำเนิดขึ้นในช่วงทศวรรษปี 1920 โดยเป็นเสื้อฮู้ดที่เย็บติดกับเสื้อสเวตเตอร์คอกลม โดยเชื่อกันว่าเสื้อฮู้ดจะช่วยให้ศีรษะอบอุ่นหลังจากเล่นกีฬา และได้รับความนิยมอย่างมากในช่วงทศวรรษปี 1950 ด้วยกิจกรรมกีฬาในมหาวิทยาลัยและสภาพอากาศที่เลวร้ายในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของสหรัฐอเมริกา เสื้อฮู้ดจึงเป็นหนึ่งในเสื้อผ้าที่สวมใส่มากที่สุดในมหาวิทยาลัยนอกเหนือจากช่วงฤดูร้อน นอกจากนี้ยังเป็นหนึ่งในวิธีที่ดีที่สุดในการแสดงให้โลกรู้ว่าคุณเป็นส่วนหนึ่งของมหาวิทยาลัย ไม่ว่าจะเป็นของมหาวิทยาลัยหรือสมาคมนักศึกษา
อุปกรณ์กีฬา
ภาพจาก: pausemag.co.uk
คติประจำใจอย่างหนึ่งของ Ivy League ที่ว่า “เรียนให้หนัก สนุกให้สุด” เป็นการผสมผสานองค์ประกอบสองประการที่ขับเคลื่อนชีวิตในมหาวิทยาลัยเข้าด้วยกัน นั่นคือ ชั้นเรียนและกีฬา สไตล์ของ Ivy League เป็นผลมาจากตารางงานที่ยุ่งวุ่นวายนี้ เสื้อผ้าคลาสสิกมักจับคู่กับเสื้อผ้าแนวสปอร์ต ถุงเท้าสีขาวสำหรับใส่กับรองเท้าโลฟเฟอร์ เสื้อยืดคอกลมสวมทับกางเกงขาสั้นชิโนหรือมัทราส หรือเสื้อแจ็คเก็ตมหาวิทยาลัยทับเสื้อเชิ้ตอ็อกซ์ฟอร์ด ความขัดแย้งทางประวัติศาสตร์ระหว่างวิทยาลัยต่างๆ ยังคงดำเนินต่อไป ดังนั้น การแสดงสีประจำโรงเรียนของคุณบนเสื้อสเวตเตอร์หรือเสื้อแจ็คเก็ตมหาวิทยาลัยจึงเป็นสิ่งที่เห็นได้ชัดเจนและแนะนำด้วย
“การผสมผสานสไตล์ต่างๆ เช่นนี้ทำให้สไตล์ไอวีลีกพิเศษ เพราะมันให้ความรู้สึกสบายๆ และทันสมัย ซึ่งยังคงสมเหตุสมผลแม้จะผ่านมา 60 ปีแล้วก็ตาม”
รองเท้ามอคคาซิน (Moccasins)
ภาพจาก: www.septiemelargeur.fr
เดิมทีรองเท้ามอคคาซินเป็นรองเท้าสำหรับใส่ไปทำงานในวันหยุดสุดสัปดาห์สำหรับผู้ที่สวมรองเท้าดาร์บี้ในเมือง รองเท้าโมคาซินได้รับการปลดปล่อยในช่วงทศวรรษ 1960 และโดยเฉพาะอย่างยิ่งในหมู่เยาวชนของมหาวิทยาลัยไอวีลีกที่รองเท้ามอคคาซินแพร่หลายไปทั่ว บางคนยังได้นำรองเท้าของพ่อของพวกเขากลับมาและสวมใส่แบบที่สวมจนสุดเชือก และเพื่อให้ชัดเจนขึ้น หากรองเท้ามอคคาซินได้รับฉายาว่า “รองเท้าโลฟเฟอร์แบบเพนนี” ในสหรัฐอเมริกา นั่นก็เป็นเพราะนักศึกษาของมหาวิทยาลัยไอวีลีกเคยสอดเหรียญเพนนีไว้ในสายรัด
ที่มา www.realmenrealstyle.com