มหา’ลัย AI เปิดสอน! ไม่ต้องง้อใบปริญญาอีกต่อไป?

การเกิดขึ้นของปัญญาประดิษฐ์ (AI) กำลังเปลี่ยนแปลงภูมิทัศน์ของโลกรวมถึงภาคการศึกษาอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน แนวคิดเกี่ยวกับแพลตฟอร์มการเรียนรู้ที่เรียกว่า ‘มหาวิทยาลัย AI’ เริ่มเป็นรูปธรรมมากขึ้น และจุดประกายคำถามสำคัญว่าใบปริญญาแบบดั้งเดิมจะยังคงมีความจำเป็นอยู่หรือไม่ในอนาคต

• ปัญญาประดิษฐ์กำลังเข้ามาปฏิวัติรูปแบบการศึกษา ทำให้เกิดทางเลือกใหม่ในการเรียนรู้และพัฒนาทักษะนอกเหนือจากระบบมหาวิทยาลัยแบบดั้งเดิม
• รัฐบาลไทยและภาคเอกชนได้ร่วมมือกันผลักดันโครงการพัฒนาทักษะ AI ให้กับประชาชน เพื่อเตรียมความพร้อมสำหรับตลาดแรงงานในอนาคตที่ต้องการบุคลากรที่มีความเชี่ยวชาญด้านนี้โดยเฉพาะ
• คุณค่าของใบปริญญากำลังถูกทบทวนใหม่ โดยทักษะที่จับต้องได้และการเรียนรู้ตลอดชีวิตกลายเป็นปัจจัยสำคัญต่อความสำเร็จในอาชีพการงานมากขึ้น
• สถาบันการศึกษาและคณาจารย์จำเป็นต้องปรับเปลี่ยนบทบาทจากการเป็นผู้สอนมาเป็นผู้แนะแนวและส่งเสริมให้นักเรียนนักศึกษาสามารถใช้ AI เป็นเครื่องมือในการเรียนรู้ได้อย่างมีประสิทธิภาพ

ส่วนนำ (Lead): ประเด็นเรื่อง มหา’ลัย AI เปิดสอน! ไม่ต้องง้อใบปริญญาอีกต่อไป? ได้กลายเป็นหัวข้อถกเถียงที่น่าสนใจในวงกว้าง เมื่อเทคโนโลยีปัญญาประดิษฐ์ไม่ได้เป็นเพียงเครื่องมือเสริม แต่กำลังก้าวเข้ามาเป็นแกนหลักในการสร้างแพลตฟอร์มการศึกษาทางเลือกใหม่ แนวคิดนี้ท้าทายระบบการศึกษาแบบดั้งเดิมที่ยึดใบปริญญาเป็นเครื่องการันตีความสำเร็จในอาชีพ และเปิดโอกาสให้เกิดการเรียนรู้ที่เน้นทักษะซึ่งตลาดแรงงานต้องการอย่างแท้จริง การเปลี่ยนแปลงนี้สะท้อนให้เห็นถึงแนวโน้มของโลกที่กำลังมุ่งสู่การให้ความสำคัญกับความสามารถและการเรียนรู้ด้วยตนเองมากกว่าวุฒิการศึกษาเพียงอย่างเดียว ซึ่งส่งผลกระทบโดยตรงต่อนักเรียน นักศึกษา และคนทำงานที่ต้องปรับตัวเพื่อความอยู่รอดในอนาคต

การปฏิวัติวงการศึกษา: เมื่อ AI เข้ามามีบทบาท

ในศตวรรษที่ 21 เทคโนโลยีปัญญาประดิษฐ์ได้แทรกซึมเข้าไปในทุกอุตสาหกรรม และภาคการศึกษาก็ไม่ใช่ข้อยกเว้น การเปลี่ยนแปลงนี้เกิดขึ้นอย่างรวดเร็วและลึกซึ้ง จนอาจเรียกได้ว่าเป็นการปฏิวัติครั้งสำคัญนับตั้งแต่มีการก่อตั้งมหาวิทยาลัยขึ้นในโลก กระแสการเปลี่ยนแปลงนี้ไม่ได้เกิดขึ้นอย่างไร้ทิศทาง แต่มีปัจจัยสำคัญหลายประการเป็นตัวขับเคลื่อน ทั้งความต้องการของตลาดแรงงานที่เปลี่ยนแปลงไปอย่างรวดเร็ว ความก้าวหน้าทางเทคโนโลยีที่ทำให้การเข้าถึงความรู้เป็นไปได้ง่ายขึ้น และความต้องการของผู้เรียนที่มองหาการศึกษาที่ยืดหยุ่นและตอบโจทย์ชีวิตได้จริง

ปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้นนี้มีความสำคัญอย่างยิ่งต่อสังคมไทย เนื่องจากส่งผลโดยตรงต่อการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ ซึ่งเป็นหัวใจของการพัฒนาประเทศ บุคลากรในอนาคตจำเป็นต้องมีทักษะที่หลากหลาย โดยเฉพาะทักษะด้านดิจิทัลและ AI เพื่อให้สามารถแข่งขันในเวทีโลกได้ ด้วยเหตุนี้ ภาครัฐและสถาบันการศึกษาจึงต้องตื่นตัวและปรับยุทธศาสตร์เพื่อรับมือกับการเปลี่ยนแปลงดังกล่าว ไม่ว่าจะเป็นการปรับปรุงหลักสูตร การนำเทคโนโลยีมาใช้ในการเรียนการสอน หรือแม้กระทั่งการทบทวนบทบาทและความสำคัญของระบบการศึกษาในภาพรวมทั้งหมด

มหาวิทยาลัย AI คืออะไร และแตกต่างจากเดิมอย่างไร

นิยามและความสามารถของแพลตฟอร์มการเรียนรู้ยุคใหม่

“มหาวิทยาลัย AI” ไม่ได้หมายถึงอาคารสถานที่ที่มีหุ่นยนต์เป็นอาจารย์ แต่เป็นคำที่ใช้อธิบายถึงระบบนิเวศการเรียนรู้ออนไลน์ที่ใช้ปัญญาประดิษฐ์เป็นแกนกลางในการจัดการและนำเสนอเนื้อหา แพลตฟอร์มเหล่านี้แตกต่างจากคอร์สออนไลน์ทั่วไปอย่างสิ้นเชิง เพราะมันถูกออกแบบมาเพื่อสร้างประสบการณ์การเรียนรู้เฉพาะบุคคล (Personalized Learning) อย่างแท้จริง ระบบ AI จะทำการวิเคราะห์ข้อมูลของผู้เรียนแต่ละคน ตั้งแต่ระดับความรู้พื้นฐาน, รูปแบบการเรียนรู้ที่ถนัด, ไปจนถึงเป้าหมายในอาชีพ แล้วจึงจัดสรรหลักสูตร, แบบฝึกหัด, และสื่อการสอนที่เหมาะสมที่สุดให้โดยอัตโนมัติ

จุดเด่นสำคัญของแพลตฟอร์มเหล่านี้คือการมุ่งเน้นการสร้าง “ทักษะ” (Skills-based Learning) ที่สามารถนำไปใช้งานได้จริงในทันที แทนที่จะเน้นการเรียนทฤษฎีตามตำราแบบดั้งเดิม หลักสูตรต่างๆ มักจะถูกออกแบบร่วมกับบริษัทชั้นนำในอุตสาหกรรมนั้นๆ เพื่อให้แน่ใจว่าเนื้อหามีความทันสมัยและสอดคล้องกับสิ่งที่ตลาดแรงงานกำลังมองหา ผู้เรียนสามารถเลือกเรียนเฉพาะทักษะที่ตนเองสนใจหรือจำเป็นต้องใช้ในการทำงาน เช่น การเขียนโค้ด, การตลาดดิจิทัล, หรือการวิเคราะห์ข้อมูล โดยไม่ต้องเสียเวลาเรียนวิชาพื้นฐานอื่นๆ ที่ไม่เกี่ยวข้อง ซึ่งเป็นการลดทั้งเวลาและค่าใช้จ่ายในการศึกษาลงได้อย่างมหาศาล

AI Tutor: ผู้ช่วยสอนส่วนตัวที่ไม่เคยหลับ

หัวใจสำคัญที่ทำให้มหาวิทยาลัย AI มีประสิทธิภาพคือแนวคิดของ “AI Tutor” หรือผู้สอนปัญญาประดิษฐ์ส่วนตัว ซึ่งทำหน้าที่เสมือนติวเตอร์ที่คอยให้คำแนะนำและตอบคำถามผู้เรียนได้ตลอด 24 ชั่วโมง เมื่อผู้เรียนทำแบบฝึกหัดผิดพลาด ระบบ AI ไม่เพียงแต่จะบอกคำตอบที่ถูกต้อง แต่ยังสามารถอธิบายแนวคิดเบื้องหลังและชี้ให้เห็นว่าผู้เรียนทำผิดพลาดตรงจุดไหน พร้อมทั้งแนะนำหัวข้อที่ควรกลับไปทบทวนเพิ่มเติมได้

ความสามารถในการให้ข้อมูลป้อนกลับ (Feedback) ได้ทันทีและอย่างต่อเนื่องนี้ คือสิ่งที่การศึกษาในห้องเรียนขนาดใหญ่ไม่สามารถทำได้ AI Tutor สามารถปรับระดับความยากง่ายของโจทย์ได้ตามความสามารถของผู้เรียนแต่ละคน ทำให้ผู้เรียนที่เรียนรู้เร็วไม่รู้สึกเบื่อ และผู้เรียนที่ต้องการเวลาทำความเข้าใจเพิ่มเติมก็ไม่ถูกทิ้งไว้ข้างหลัง ประสบการณ์การเรียนรู้จึงเป็นไปอย่างราบรื่นและมีประสิทธิภาพสูงสุด ช่วยสร้างความมั่นใจและกระตุ้นให้ผู้เรียนอยากที่จะเรียนรู้ต่อไปด้วยตนเอง

อนาคตของใบปริญญา ในวันที่ทักษะสำคัญกว่าวุฒิการศึกษา

มุมมองจากแวดวงการศึกษาต่อคุณค่าของปริญญาบัตร

การมาถึงของ AI และแพลตฟอร์มการเรียนรู้ทางเลือกได้ก่อให้เกิดการตั้งคำถามต่อคุณค่าที่แท้จริงของ “ใบปริญญา” ในสังคมปัจจุบัน เสียงสะท้อนจากแวดวงการศึกษาไทยและทั่วโลกเริ่มมีแนวโน้มไปในทิศทางเดียวกันว่า ใบปริญญาอาจไม่ใช่เครื่องยืนยันความสามารถหรือเป็นหลักประกันความสำเร็จในอาชีพอีกต่อไป ในอดีต ใบปริญญาทำหน้าที่เป็นตัวคัดกรองบุคลากรที่มีคุณภาพเบื้องต้นให้กับองค์กร แต่วันนี้ โลกธุรกิจต้องการบุคลากรที่มีทักษะพร้อมใช้งานและสามารถปรับตัวเข้ากับการเปลี่ยนแปลงได้อย่างรวดเร็ว ซึ่งเป็นสิ่งที่ระบบมหาวิทยาลัยแบบเดิมอาจไม่สามารถตอบสนองได้ทันท่วงที

ในยุคที่ความรู้เปลี่ยนแปลงทุกวัน ใบปริญญาอาจไม่ใช่คำตอบสุดท้ายของความสำเร็จในอาชีพการงานอีกต่อไป แต่ทักษะที่เฉียบคมและความสามารถในการเรียนรู้ด้วยตนเองต่างหากที่จะเป็นตัวตัดสินอนาคต

อย่างไรก็ตาม ไม่ได้หมายความว่าใบปริญญาจะหมดความหมายไปโดยสิ้นเชิง สถาบันอุดมศึกษายังคงมีบทบาทสำคัญในการวางรากฐานทางความคิด การวิจัยเชิงลึก และการสร้างเครือข่ายทางสังคม แต่คุณค่าของมันจะเปลี่ยนไป จากเดิมที่เป็น “ใบเบิกทาง” สู่การเป็น “ทางเลือกหนึ่ง” ในการพัฒนาตนเองควบคู่ไปกับการเรียนรู้ทักษะเฉพาะทางจากแหล่งอื่นๆ แนวโน้มที่เกิดขึ้นคือการที่นายจ้างเริ่มให้ความสำคัญกับแฟ้มผลงาน (Portfolio), ใบรับรองทักษะเฉพาะทาง (Certifications), และประสบการณ์จากการทำโครงการจริง มากกว่าชื่อสถาบันหรือเกรดเฉลี่ยในใบปริญญา

Soft Skills และทักษะแห่งอนาคตที่ AI สร้างไม่ได้ (แต่ช่วยพัฒนาได้)

ท่ามกลางกระแสการเปลี่ยนแปลงที่ขับเคลื่อนด้วยเทคโนโลยี มีทักษะกลุ่มหนึ่งที่กลายเป็นที่ต้องการอย่างสูงและเป็นสิ่งที่ AI ไม่สามารถทดแทนได้ นั่นคือ “ทักษะด้านอารมณ์และสังคม” หรือ Soft Skills ซึ่งประกอบไปด้วย การคิดวิเคราะห์เชิงวิพากษ์ (Critical Thinking), การแก้ปัญหาที่ซับซ้อน (Complex Problem-Solving), ความคิดสร้างสรรค์ (Creativity), และความสามารถในการทำงานร่วมกับผู้อื่น (Collaboration)

แม้ AI จะไม่สามารถ “สร้าง” ทักษะเหล่านี้ขึ้นมาได้โดยตรง แต่เทคโนโลยีสามารถเป็นเครื่องมือชั้นยอดในการ “พัฒนา” ทักษะเหล่านี้ได้ สถาบันการศึกษายุคใหม่จึงต้องปรับบทบาทจากการเป็นผู้ถ่ายทอดความรู้ (Knowledge Transfer) มาเป็นการสร้างสภาพแวดล้อมที่เอื้อต่อการพัฒนาทักษะเหล่านี้ โดยใช้ AI เป็นผู้ช่วยในการจัดการเรียนการสอน เช่น การใช้ระบบจำลองสถานการณ์ (Simulation) เพื่อให้นักศึกษาได้ฝึกฝนการตัดสินใจและการแก้ปัญหา หรือการใช้ AI วิเคราะห์ข้อมูลเพื่อสร้างโจทย์ที่ท้าทายและกระตุ้นความคิดสร้างสรรค์ ดังนั้น การศึกษาในอนาคตจึงเป็นการผสมผสานระหว่างความสามารถของมนุษย์และประสิทธิภาพของ AI เพื่อสร้างบุคลากรที่สมบูรณ์พร้อมสำหรับโลกยุคใหม่

การขับเคลื่อนประเทศไทยสู่ยุค AI in Education

เจาะลึกโครงการ THAI Academy: เป้าหมายและยุทธศาสตร์

เพื่อตอบสนองต่อการเปลี่ยนแปลงของโลกดิจิทัล รัฐบาลไทย โดยกระทรวงศึกษาธิการ และกระทรวงการอุดมศึกษา วิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม (อว.) ได้จับมือกับภาคเอกชนอย่างบริษัท ไมโครซอฟท์ (ประเทศไทย) จำกัด เปิดตัวโครงการสำคัญในชื่อ “THAI Academy – AI in Education” โครงการนี้ถือเป็นส่วนหนึ่งของแผนยุทธศาสตร์ชาติในการขับเคลื่อนประเทศสู่ยุคดิจิทัลอย่างเต็มรูปแบบ โดยมีเป้าหมายที่ชัดเจนและท้าทาย

เป้าหมายหลักของโครงการแบ่งออกเป็นสองระยะ คือ เป้าหมายเชิงปริมาณ ที่ต้องการพัฒนาทักษะด้าน AI ให้กับคนไทยในวงกว้างจำนวนกว่า 1 ล้านคน ภายในปี พ.ศ. 2568 เพื่อสร้างความตระหนักรู้และยกระดับความสามารถทางดิจิทัลของประชากรโดยรวม และ เป้าหมายเชิงคุณภาพ ที่มุ่งเน้นการสร้างบุคลากร AI เฉพาะทางที่มีความเชี่ยวชาญสูงจำนวน 30,000 คน ภายในปี พ.ศ. 2570 เพื่อรองรับความต้องการของภาคอุตสาหกรรมเป้าหมายและขับเคลื่อนเศรษฐกิจดิจิทัลของประเทศ โครงการนี้สะท้อนให้เห็นวิสัยทัศน์ของภาครัฐที่เล็งเห็นว่าทักษะด้าน AI ไม่ใช่เรื่องของคนกลุ่มใดกลุ่มหนึ่ง แต่เป็นความรู้พื้นฐานที่จำเป็นสำหรับพลเมืองในยุคใหม่

บทบาทใหม่ของอาจารย์และสถาบันการศึกษาในการส่งเสริมการเรียนรู้

การนำ AI เข้ามาใช้ในระบบการศึกษาไม่ได้ทำให้บทบาทของอาจารย์ผู้สอนหมดความสำคัญลง แต่เป็นการ “เปลี่ยน” บทบาทไปอย่างสิ้นเชิง จากเดิมที่อาจารย์เป็นศูนย์กลางในการถ่ายทอดความรู้ (Sage on the Stage) ก็จะเปลี่ยนไปสู่การเป็น “ผู้อำนวยความสะดวกในการเรียนรู้” (Guide on the Side) และเป็น “ผู้ฝึกสอน” (Coach) ที่คอยให้คำแนะนำ ชี้แนะแนวทาง และกระตุ้นให้นักศึกษาสามารถใช้ประโยชน์จากเทคโนโลยี AI ได้อย่างเต็มศักยภาพ

ภารกิจหลักของอาจารย์ในยุคใหม่คือการออกแบบกระบวนการเรียนรู้ที่เน้นการลงมือปฏิบัติ การทำงานร่วมกัน และการแก้ปัญหาจริง โดยมี AI เป็นเครื่องมือสนับสนุนในการเข้าถึงข้อมูลและวิเคราะห์ผลลัพธ์ ขณะเดียวกัน สถาบันการศึกษาดั้งเดิมก็ต้องปรับตัวจากการเป็นเพียงผู้มอบปริญญา มาสู่การเป็น “ศูนย์กลางการเรียนรู้ตลอดชีวิต” (Lifelong Learning Hub) ที่ให้บริการองค์ความรู้และหลักสูตรพัฒนาทักษะระยะสั้น (Upskilling/Reskilling) แก่บุคคลทั่วไปและศิษย์เก่า เพื่อให้ทุกคนสามารถกลับมาเติมเต็มความรู้และทักษะใหม่ๆ ได้ตลอดเวลา ซึ่งเป็นสิ่งจำเป็นอย่างยิ่งในโลกที่เทคโนโลยีเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว

เปรียบเทียบระบบการศึกษาดั้งเดิมและรูปแบบการเรียนรู้ผ่าน AI

ความท้าทายและโอกาสในโลกการศึกษายุคใหม่

การรับรองทักษะและมาตรฐานในตลาดแรงงาน

หนึ่งในความท้าทายที่สำคัญที่สุดของการเรียนรู้ผ่านแพลตฟอร์ม AI คือเรื่องของ “การยอมรับ” และ “การรับรองมาตรฐาน” จากตลาดแรงงาน ในขณะที่ใบปริญญาจากมหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงเป็นสิ่งที่สังคมและองค์กรให้การยอมรับมาอย่างยาวนาน แต่ใบรับรองทักษะจากแพลตฟอร์มออนไลน์ใหม่ๆ ยังคงต้องใช้เวลาในการสร้างความน่าเชื่อถือ คำถามสำคัญที่นายจ้างอาจมีคือ จะมั่นใจได้อย่างไรว่าทักษะที่ผู้สมัครได้เรียนรู้มานั้นมีคุณภาพและสามารถนำมาประยุกต์ใช้ในการทำงานได้จริง

เพื่อแก้ไขปัญหานี้ แพลตฟอร์มการเรียนรู้ยุคใหม่จึงต้องทำงานอย่างใกล้ชิดกับภาคอุตสาหกรรมเพื่อสร้างมาตรฐานการวัดผลที่เป็นที่ยอมรับร่วมกัน อาจอยู่ในรูปแบบของการสอบวัดระดับมาตรฐาน, การทำโครงการที่จำลองมาจากสถานการณ์จริงในที่ทำงาน, หรือการสร้างแฟ้มผลงานที่จับต้องได้ ซึ่งจะช่วยให้นายจ้างสามารถประเมินความสามารถของผู้สมัครได้อย่างเป็นรูปธรรมมากขึ้น ท้ายที่สุดแล้ว ผลลัพธ์จากการทำงานจริงจะเป็นเครื่องพิสูจน์คุณค่าของทักษะที่ได้เรียนรู้มา และเมื่อมีกรณีศึกษาความสำเร็จมากขึ้น การยอมรับจากตลาดแรงงานก็จะเพิ่มขึ้นตามไปด้วย

การเข้าถึงเทคโนโลยีและการลดความเหลื่อมล้ำทางการศึกษา

แม้ว่าการเรียนออนไลน์ผ่าน AI จะมีศักยภาพในการทลายกำแพงด้านเวลาและสถานที่ แต่ในทางกลับกัน มันก็อาจสร้างกำแพงใหม่ขึ้นมาในรูปแบบของ “ความเหลื่อมล้ำทางดิจิทัล” (Digital Divide) การเข้าถึงการศึกษาที่มีคุณภาพผ่านช่องทางนี้จำเป็นต้องมีอุปกรณ์ที่พร้อมใช้งาน เช่น คอมพิวเตอร์หรือสมาร์ทโฟน และการเชื่อมต่ออินเทอร์เน็ตความเร็วสูงที่เสถียร ซึ่งยังคงเป็นอุปสรรคสำหรับประชากรในพื้นที่ห่างไกลหรือกลุ่มผู้มีรายได้น้อย

ดังนั้น ภาครัฐและหน่วยงานที่เกี่ยวข้องจึงมีบทบาทสำคัญในการวางนโยบายและโครงสร้างพื้นฐานเพื่อลดช่องว่างดังกล่าว ไม่ว่าจะเป็นการสนับสนุนด้านอุปกรณ์, การขยายเครือข่ายอินเทอร์เน็ตให้ครอบคลุม, หรือการจัดตั้งศูนย์การเรียนรู้ดิจิทัลในชุมชน เพื่อให้แน่ใจว่าทุกคนมีโอกาสที่เท่าเทียมกันในการเข้าถึงแหล่งความรู้ยุคใหม่ หากสามารถจัดการกับความท้าทายนี้ได้ การศึกษาที่ขับเคลื่อนด้วย AI จะกลายเป็นเครื่องมืออันทรงพลังในการสร้างความเสมอภาคและยกระดับคุณภาพชีวิตของคนในสังคมได้อย่างแท้จริง

บทสรุป: ทิศทางการศึกษาไทยที่ต้องก้าวไป

ปรากฏการณ์ “มหา’ลัย AI” และการเปลี่ยนผ่านสู่การศึกษาที่เน้นทักษะ เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นแล้วและกำลังจะทวีความสำคัญยิ่งขึ้นในอนาคต การเปลี่ยนแปลงนี้ไม่ใช่จุดสิ้นสุดของมหาวิทยาลัยดั้งเดิม แต่เป็นจุดเริ่มต้นของยุคใหม่ที่การเรียนรู้มีความหลากหลาย ยืดหยุ่น และเป็นส่วนตัวมากกว่าที่เคยเป็นมา ใบปริญญาจะยังคงมีคุณค่าในฐานะเครื่องมือในการสร้างรากฐานทางวิชาการและเครือข่าย แต่จะไม่ใช่ปัจจัยเดียวที่กำหนดความสำเร็จอีกต่อไป

สำหรับประเทศไทย การเตรียมความพร้อมผ่านโครงการอย่าง THAI Academy ถือเป็นก้าวสำคัญในการสร้างบุคลากรแห่งอนาคต อย่างไรก็ตาม ความสำเร็จในระยะยาวขึ้นอยู่กับการปรับตัวของทุกภาคส่วน ทั้งสถาบันการศึกษาที่ต้องทบทวนบทบาทของตนเอง, คณาจารย์ที่ต้องพัฒนาทักษะใหม่ๆ ในการสอน, และตัวผู้เรียนเองที่ต้องมีความกระตือรือร้นในการเรียนรู้ตลอดชีวิต โลกในวันข้างหน้าไม่ได้วัดค่าของคนที่ “สิ่งที่เคยเรียนมา” แต่วัดจาก “ความสามารถในการเรียนรู้สิ่งใหม่” ดังนั้น การเปิดใจรับเทคโนโลยีและมุ่งมั่นพัฒนาทักษะที่จำเป็นอย่างต่อเนื่อง จึงเป็นกุญแจสำคัญที่จะนำพาบุคคลและประเทศชาติให้ก้าวทันโลกที่เปลี่ยนแปลงไปอย่างไม่หยุดยั้ง